Ik staak-zij staakt-zij staken-ze hebben gestaakt!!!

 

Veel juffen en meesters staakten vandaag.

En ik snap dat!

 

Als ouder vind ik het niet altijd handig. Eerlijk is eerlijk.

Maar als ex-leerkracht (bijna 20 jaar stond ik voor de klas in Groesbeek),

snap ik het als de beste!

 

Vandaag staakte ik een beetje mee.

In gedachten was ik bij al die juffen en meesters, die nog wél iedere dag voor de klas staan.

 

En dat terwijl:

-ze soms geen stem hebben (letterlijk en figuurlijk)…

-ze ziek zijn en toch gaan, omdat het anders zielig voor de kinderen is…

-ze in de vakanties hun klas moeten inrichten…

-ze altijd te horen krijgen dat ze niet moeten zeuren, omdat ze zoveel vakantie hebben…

-ze geen tijd hebben om hun thee/koffie te drinken, dus dan maar koud…

-ze soms een groep hebben die ze niet alleen kunnen laten, dus dan moet het toiletbezoek maar wachten…

-ze steeds meer kinderen in de klas hebben met specifieke ondersteuningsbehoeften…

-ze steeds meer ouders voor hun neus hebben, die niet lijken te voelen hoe zwaar het onderwijs is…

-ze steeds meer tijd moeten besteden aan groepsplannen en andere verplichtingen

-ze veel tijd kwijt zijn aan vergaderingen en werkgroepen

-ze altijd creatief moeten zijn, omdat er weinig geld beschikbaar is

-ze steeds meer kinderen in hun klas krijgen…

-ze steeds minder handen in de klas hebben…

-ze steeds meer het gevoel krijgen dat ze niet kunnen bieden, wat ieder kind in hun klas nodig heeft…

 

En dat, bij elkaar opgeteld, is waarop je uiteindelijk leeg zou kunnen lopen.

Ik wel tenminste.

 

De nadruk wordt in de media steeds op het salaris gelegd.

Maar voor mij zijn bovenstaande punten veel belangrijker.

En bij de onderwijsmensen die ik ken ook!!!

 

Ik hoop dat er wordt geluisterd, naar al deze vakmensen die hun hart op de juiste plaats hebben.

Zodat er in de toekomst (nog steeds) voor iedere klas een gepassioneerde leerkracht staat,

en zodat ieder kind het onderwijs krijgt wat hij/zij verdient!!!

 

De meeste van jullie weten dat ik uiteindelijk het onderwijs verlaten heb.

Terwijl het zo’n mooie baan is. Maar de balans tussen geven en nemen was bij mij volledig weg.

 

Ik heb echt respect voor alle leerkrachten die het nog wel kunnen.

 

Ondanks de werkdruk. Ondanks alles eigenlijk.

 

En ik hoop dat zij nu de aandacht krijgen die ze verdienen.

 

Zodat ze hun vak kunnen uitoefenen, zoals zij dat willen.

 

Zoals uiteindelijk ook de kinderen dat willen.

 

#ikstaakingedachtenmee

 

Liefs, Annelies

AHA! COACHING BOXMEER